Οι Ίνκας ήταν πολιτισμός και αυτοκρατορία της Νότιας Αμερικής,
η οποία έπεσε με την κατάκτηση του Νέου Κόσμου από τους Ισπανούς.
Πρωτεύουσα ήταν το Κούσκο στο σημερινό Περού. Σε μια έκταση
από τον Ισημερινός μέχρι τη Χιλή και Αργεντινή ζούσανε πάνω από 200 έθνη.
Τα σημαντικότερα ευρήματα βρίσκονται
στους αρχαιολογικούς τόπους Κούσκο, Μάτσου Πίτσου,
καθώς και στη λίμνη Τιτικάκα.
 |
| Η πόλη Μάτσου Πίτσου |
Η ονομασία Ίνκα προέρχεται από το έθνος Ίνκα και
ερμηνευόταν ότι είναι από την ονομασία του θεού Ήλιου (Ίντι). Αργότερα, το
ίδιο όνομα το έδωσαν και στους λαούς που υποτάχθηκαν στους Ίνκα. Η αυτοκρατορία
των Ίνκα αρχίζει περίπου από το 1200 π.Χ. και φτάνει μέχρι τον 15ο αιώνα, όταν
καταλύεται από τον Ισπανό Φρανσίσκο
Πισάρρο.
Σύμφωνα με τη μυθολογία των
Ίνκας, ο βασιλιάς των Ίνκας Μάνκο Κάπακ ίδρυσε την αυτοκρατορία και είχε τον
τίτλο του Αγιάρ. Το ίδιο όνομα είχε και ο τελευταίος
βασιλιάς των Ίνκα , Μάνκο Κάπακ ο Β΄ (1533- 1537). Το πρόσωπο του βασιλιά το θεωρούσαν
ιερό, αφού με την ονομασία Ίνκα ονόμαζαν τον θρησκευτικό τους αρχηγό. Ο Ίνκα
εθεωρείτο γιος του Ήλιου .
 |
| Ντυμένοι με παραδοσιακές πολύχρωμες φορεσιές και εντυπωσιακά καπέλα, οι σημερινοί απόγονοι των Ινκας αναβιώνουν τις τελετές (Ιντι Ράιμι) των προγόνων τους |
 |
| Καλλιέργεια των Ίνκας |
Οι Ίνκας
χώρισαν σε επίπεδα το έδαφος στις πλαγιές των βουνών, προκειμένου να
καλλιεργήσουν πατάτες και καλαμπόκι, ενώ ανέπτυξαν ένα σύστημα καναλιών για να
μπορούν να ποτίζουν τα χωράφια.
Το κλίμα παρέμεινε ξηρό αλλά ο πάγος που έλιωνε παρείχε συνεχώς
νερό, έχοντας ως αποτέλεσμα να υπάρχει πλεονάζουσα σοδειά για να τραφεί ο
πληθυσμός.
Οι πολεμικές, κατασκευαστικές και γεωργικές ικανότητές
τους ήταν εντυπωσιακές, αλλά οι Ίνκας δεν θα
ήταν τίποτα εάν δεν τους ευνοούσε ο καιρός, λόγω της κλιματικής αλλαγής. Μία παρατεταμένη περίοδος ζεστού καιρού μεταξύ του
1100 π.Χ. και του 1533 π.Χ. καθάρισε τεράστιες ορεινές εκτάσεις, οι οποίες
χρησιμοποιήθηκαν για καλλιέργεια, βοηθώντας τους Ίνκας να επεκταθούν από την
Κολομβία στις κεντρικές πεδιάδες της Χιλής.