-->

31 Μαρτίου 2013


Καλό μήνα !


ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑ




Την 1η Απριλίου, συνηθίζεται να λέγονται καλοπροαίρετα ψέματα λόγω εθίμου.Τα ψέματα της Πρωταπριλιάς είναι ένα έθιμο που μας έχει έρθει από την Ευρώπη. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τον τόπο και τον χρόνο που γεννήθηκε το έθιμο αυτό. Δύο από αυτές, όμως, είναι οι επικρατέστερες.

Από τους Κέλτες 

Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή, το έθιμο ξεκίνησε από τους Κέλτες. Λαός της βορειοδυτικής Ευρώπης, οι Κέλτες, ήταν άριστοι ψαράδες. Η εποχή του ψαρέματος ξεκινούσε την 1η Απριλίου. Όσο καλοί ψαράδες όμως και να ήταν, την εποχή 

αυτή του χρόνου τα ψάρια πιάνονται δύσκολα. Έτσι και
 αυτοί, όπως προστάζει ο "κώδικας δεοντολογίας" 
των ψαράδων όλων των εποχών, έλεγαν ψέματα
 σχετικά με τα πόσα ψάρια είχαν πιάσει. Αυτή η συνήθεια,
 έγινε με το πέρασμα του χρόνου έθιμο.

Από τη Γαλλία 

Η δεύτερη εκδοχή, που θεωρείται και πιο βάσιμη ιστορικά, 
θέλει γενέτειρα του εθίμου την Γαλλία του 16ου αιώνα. 
Μέχρι το 1564 η πρωτοχρονιά των Γάλλων ήταν
 η "1η Απριλίου". Την χρονιά αυτή όμως, και επί 
βασιλείας Καρόλου του 9ου, αυτό άλλαξε και 
Πρωτοχρονιά θεωρούνταν πλέον η 1η Ιανουαρίου. 
Στην αρχή αυτό δεν το δέχτηκαν όλοι οι πολίτες.
 Οι αντιδραστικοί συνέχιζαν να γιορτάζουν, την παλαιά 
πλέον, πρωτοχρονιά τους την 1η Απριλίου, ενώ 
οι υπόλοιποι τους έστελναν πρωτοχρονιάτικα δώρα
για να τους κοροϊδέψουν. Το πείραγμα αυτό μετατράπηκε 
με τον καιρό σε έθιμο.


Το έθιμο στην Ελλάδα 


Το έθιμο αυτό ήρθε και στην Ελλάδα . Λέμε αθώα 
ψέματα με σκοπό να ξεγελάσουμε το «θύμα» μας. Σε κάποιες περιοχές, θεωρούν ότι όποιος καταφέρει να ξεγελάσει τον άλλο, θα έχει την τύχη με το μέρος του
 όλη την υπόλοιπη χρονιά. Σε κάποιες άλλες πιστεύουν
 ότι ο «θύτης» θα έχει καλή σοδειά στις καλλιέργειες του. Επίσης το βρόχινο νερό της πρωταπριλιάς, θεωρούν μερικοί, ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Όσο για το 
«θύμα», πιστεύεται ότι, σε αντίθεση με τον «θύτη», 
θα έχει γρουσουζιά τον υπόλοιπο χρόνο και 
πιθανότατα αν είναι παντρεμένος θα χήρεψει γρήγορα.

Σύμφωνα με τον Έλληνα λαογράφο Λουκάτο το έθιμο 
αυτό αποτελεί ένα σκόπιμο "ξεγέλασμα των βλαπτικών δυνάμεων που θα εμπόδιζαν την όποια παραγωγή" όπως είναι η αρχή του μήνα τόσο για τον Μάρτιο, όσο και τον Απρίλιο υποχρεώνοντας πολλούς να λαμβάνουν διάφορα "αντίμετρα" . Επίσης και ο Έλληνας λαογράφος Γ. Μέγας συμφωνεί πως η πρωταπριλιάτικη "ψευδολογία" 
παραπλανά τις δυνάμεις του κακού.

Θαύματα του κόσμου,

 εκπαιδευτική διαδραστική εφαρμογή





(Πάτησε στην εικόνα για να μεταφερθείς στην εφαρμογή)











  Δημιουργός της εκπαιδευτικής διαδραστικής εφαρμογής είναι η τεταρτοετής φοιτήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Μαρία Ανδρίτσου. 
  Καλεί τα παιδιά της Ε΄και Στ΄Δημοτικού να γίνουν εξερευνητές και να ανακαλύψουν μέσα από το παιχνίδι την αρχαία πόλη Μάτσου Πίτσου, τις Πυραμίδες της Γκίζας, τον Παρθενώνα, την Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου στην Κίνα, να θαυμάσουν το βόρειο Σέλας, να χαλαρώσουν στον Μεγάλο Κοραλιογενή Ύφαλο και να επισκεφθούν τους καταρράκτες της Βικτωρίας στην Αφρική! 
Πηγή: Περί ανέμων, υδάτων και σχολείου


: .

30 Μαρτίου 2013

Ποια τιμωρία «πιάνει»;











Ακόμα δεν «βγήκε από το αυγό» και θέλει να είναι το αφεντικό. Έχετε την εντύπωση ότι σας σέρνει από τη μύτη και δεν ξέρετε πώς να βάλετε όρια και ποια τιμωρία θα το συμμορφώσει. Το μυστικό είναι: ψυχραιμία και όχι βία.


Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν φορές που τα παιδιά είναι ικανά με την συμπεριφορά τους να μας φτάσουν στα όρια της απόγνωσης και στην κυριολεξία να μας εξαντλήσουν ψυχολογικά. Και εκεί, ο κάθε γονιός προσπαθεί να «εφεύρει» την πιο «αποτελεσματική» τιμωρία για να βάλει φρένο στο ατίθασο πιτσιρίκι του. Είτε με φωνές, είτε με σωματική βία, είτε με καλοπιάσματα, είτε με απαγορεύσεις, ακόμα και στέλνοντας το στην απομόνωση του δωματίου του για λίγο. Όπως θα έχετε αντιληφθεί και εσείς, το περίεργο είναι ότι τις περισσότερες φορές, ότι κι αν έχουμε σκεφτεί, απλά δεν φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, γιατί μετά από λίγη ώρα, εκείνο συνεχίσει απτόητο! Άρα, τι κάνουμε; Μήπως χρειάζεται κάποια πιο δραστική τιμωρία; Και ποια είναι η έννοια της τιμωρίας όπως την φαντάζεται ο καθένας μας; Ουσιαστικά αυτό που θέλουμε όλοι μας είναι να του μάθουμε να φέρεται σωστά και συνετά, από μόνο του, και όχι επειδή φοβάται την τιμωρία. Υπάρχει τρόπος να τα καταφέρουμε;

Διαχωρίστε την τιμωρία από την «εκδίκηση»
Να βάζετε στο παιδί τιμωρίες οι οποίες έχουν άμεση και λογική σχέση με το παράπτωμά του, διαφορετικά το παιδί θα εκλαμβάνει την τιμωρία σας σαν μια καθαρή μορφή εκδίκησης και δεν θα έχει κανένα νόημα και αποτέλεσμα, παρά μόνο να δηλητηριάζουν μακροπρόθεσμα τις σχέσεις σας και δημιουργούν ένα άσχημο κλίμα μεταξύ σας. Για παράδειγμα: Δεν μπορούμε να πούμε σε ένα παιδί «δεν θα πάμε βόλτα το απόγευμα επειδή δεν τρως όλο σου το φαγητό». Ακούγεται παράλογο και είναι. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Αυτή η έλλειψη σύνδεσης μεταξύ της συμπεριφοράς του παιδιού και της τιμωρίας προκαλεί στα παιδιά σύγχυση και την αίσθηση πως τα εκδικούμαστε. Μπορούμε όμως να του πούμε «δεν θα φας γλυκό, αν δεν φας το φαγητό σου πρώτα». 

Μάθετε το παιδί ότι την έννοια της «συνέπειας των πράξεων μας»
Αφήσετε το παιδί να υποστεί τις φυσικές συνέπειες των πράξεων του, χωρίς να του επιβάλλετε εσείς την τιμωρία του. Για παράδειγμα, το παιδί σας αρνείται να μαζέψει τα παιχνίδια του, παρά τη δική σας ενθάρρυνση και τις συμβουλές σας ότι κινδυνεύουν να χαθούν. Και δυστυχώς χάνει ένα παιχνίδι του. Δεν χρειάζεται να το τιμωρήσετε για να διορθωθεί, απλώς, αφήστε τα πράγματα να εξελιχθούν από μόνα τους. Δείξτε κατανόηση, με φράσεις τύπου «είναι λυπηρό να χάνεις ένα παιχνίδι σου. Τι κρίμα!», και παρηγορήστε το. Όταν σας ζητήσει όμως να του το αγοράσετε πάλι, εξηγήστε του ήρεμα και απλά ότι δεν ευθύνεστε εσείς για την απώλειά του και υπενθυμίστε του ότι ήταν δική του η απόφαση να μην μαζέψει τα παιχνίδια του, με κίνδυνο κάποιο να χαθεί. Έτσι, θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες της επιλογής του. Ουσιαστικά η έννοια της τιμωρίας είναι ότι καθετί έχει και το τίμημα του και ότι θα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του και της συμπεριφοράς του. Μάθετέ του ότι οι συνέπειες ακολουθούν σχεδόν πάντα μία λάθος επιλογή ή συμπεριφορά και αυτό ισχύει για όλους –όχι μόνο για τα παιδιά.

Βάλτε όρια και κανόνες
Για να καταλάβουν τα παιδιά τα όρια, απαραίτητη προϋπόθεση είναι οι δύο γονείς να έχετε κοινές απόψεις και αντιδράσεις για τη διαπαιδαγώγηση και να είστε σταθεροί. Δεν μπορεί τη μια μέρα για ένα θέμα να είστε αρνητικοί, και την άλλη για το ίδιο θέμα να είστε ελαστικοί. Οι κανόνες θα πρέπει να ισχύουν για όλα τα μέλη της οικογένειας και όχι μόνο για τα παιδιά. Φροντίστε να τηρούνται χωρίς πολλές-πολλές συζητήσεις και ελαφρύνσεις. Τα παιδιά δέχονται τους κανόνες, όταν εμείς οι γονείς δεν κάνουμε υπερβολές και είμαστε λογικοί στις απαιτήσεις μας. Όταν βάζουμε ένα κανόνα και εξηγούμε με επιχειρήματα γιατί πρέπει να τηρηθεί. Έτσι φαινόμαστε στα μάτια τους σταθεροί, υπολογίσιμοι, δυνατοί και άνθρωποι που μπορεί κανείς να εμπιστευτεί.

Διατηρήστε την αυτοκυριαρχία σας
Ξεκινάμε από το γεγονός ότι κάθε παιδί όταν έχει μια ανάρμοστη συμπεριφορά ξέρει πολύ καλά ότι παραβαίνει κάποιους κανόνες. Κι έπειτα η έκφραση και οι κινήσεις σας (σοβαρεύετε, σηκώνεστε απότομα όρθιοι) του δείχνουν ξεκάθαρα ότι έκανε κάτι κακό. Το παιδί διαισθάνεται την ένταση, διαισθάνεται όμως και την ικανότητά σας να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας ή και το αντίθετο. Και αυτό έχει μεγάλη σημασία. Εξάλλου με την κακή συμπεριφορά του το μόνο που επιθυμεί είναι να σας προκαλέσει. Ο στόχος του είναι να καταφέρει να σας κάνει να χάσετε την ψυχραιμία σας και μετά να ασχοληθείτε αποκλειστικά μαζί του και για περισσότερο χρόνο. Αντιδρώντας ψύχραιμα και συγκρατημένα, αποδεικνύετε τη δύναμή σας. Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να σας κάνει ό,τι θέλει. Και βαθιά μέσα του θα αισθάνεται περήφανο και ασφαλές που έχει έναν δυνατό γονιό. Γι’ αυτό, λοιπόν, μετρήσετε από μέσα σας ως το 20, πάρτε βαθιές ανάσες και προσπαθήστε να δείχνετε όσο το δυνατόν λιγότερο εκνευρισμό.

Πείτε «όχι» στο ξύλο
Όταν ο γονιός απλώνει το χέρι πάνω στο παιδί, χωρίς δεύτερη σκέψη, για να δώσει ένα μικρό αθώο μπατσάκι ή ακόμη και ένα γερό ανεπιθύμητο χαστούκι, το μόνο που καταφέρνει είναι ν’ αφήσει ξεκάθαρα σημάδια του στο μάγουλο αλλά και στην ψυχή του παιδιού. Η βία δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε καμία περίπτωση στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Μην ξεχνάμε επίσης ότι τα παιδιά πολλές φορές έχουν ως πρότυπα είτε εμάς, είτε μεγαλύτερα αδέρφια, είτε ακόμη και ήρωες καρτούν που δυστυχώς στις μέρες μας είναι συνήθως πολύ βίαιοι. Κατ’ επέκταση αν εμείς δίνουμε το καλό παράδειγμα και αποτρέπουμε την ταύτιση των παιδιών με τέτοια πρότυπα, τότε θα καταφέρουμε να ελαχιστοποιήσουμε τη βία γενικότερα στην οικογένεια.

Μην βάζετε τις φωνές
«Δεν ακούς που σου μιλάω;» Φυσικά και σας ακούει και καταλαβαίνει πολύ καλά τι λέτε αλλά και πως το λέτε. Όμως οι φωνές δεν θα κάνουν το παιδί πιο προσεκτικό και πιο ήσυχο, αντιθέτως το κάνουν αντιδραστικό και το στενοχωρούν. Και το κακό είναι ότι ο τόνος της φωνής μας μπορεί πολύ εύκολα να υψωθεί, χωρίς να συνειδητοποιήσουμε ότι εκείνη τη στιγμή ουσιαστικά φωνάζουμε στο παιδί μας. Και αυτό γιατί τα όρια μεταξύ μιας λογικής κουβέντας με τα παιδιά μας και των διαταγών, των κατηγοριών και των ταπεινωτικών σχολίων είναι πολύ ρευστά. Οι φωνές ντροπιάζουν τα παιδιά και τα ταπεινώνουν. Από την άλλη, μια έντονη σύντομη φωνή είναι πιο αποτελεσματική και σαφώς προτιμότερη από μια συνεχή γκρίνια, ένα διαρκές μάλωμα. Για παράδειγμα: το παιδί δεν έχει πιει το γάλα του και πρέπει να φύγει για το νηπιαγωγείο. Μια φωνή δυνατή με παιχνιδιάρικο αλλά και συνάμα αποφασιστικό ύφος «Τι; Ακόμα δεν ήπιαμε το γάλα μας; Γρήγορα!» μπορεί να κάνει θαύματα. Και μπορεί το παιδί να αναρωτιέται γιατί το λέτε με τόσο έντονη φωνή, αλλά το σημαντικό είναι ότι καταλαβαίνει ότι εκείνη τη στιγμή είστε σοβαροί, ότι δεν είναι παιχνίδι και πρέπει να συμμορφωθεί.

Προσπαθήστε να καταλάβετε τα αίτια της συμπεριφοράς του
Υπάρχουν διάφορες αιτίες για την παιδική προκλητική συμπεριφορά. Γι’ αυτό λοιπόν είναι λάθος να τις προσπερνάτε έτσι απλά και σιωπηλά. Όταν το παιδί κάνει ανοησίες συνειδητά, τότε σημαίνει ότι κάτι μπορεί να το απασχολεί και πρέπει να το συζητήσετε με τον σύντροφό σας και με όλους τους ενήλικες που βρίσκονται κοντά στο παιδί (παππούδες, δασκάλα, babysitter). Και φυσικά θα μιλήσετε και με το ίδιο το παιδί. Θα πρέπει να αναρωτηθείτε τι κρύβεται πίσω από την προκλητική συμπεριφορά του παιδιού. Ασχολείστε αρκετά μαζί του; Του λείπετε; Ζηλεύει κάποιο αδελφάκι; Είστε χαλαροί και ευδιάθετοι όταν επιστρέφετε σπίτι; Μήπως η συμπεριφορά του είναι η «απάντησή» του στη δική σας στάση απέναντι του;

Δείξτε αδιαφορία
Μερικές φορές, ακόμη και η αδιαφορία στην προκλητική του συμπεριφορά και ο προσανατολισμός του ενδιαφέροντος σε κάτι άλλο βοηθούν το αδιάλλακτο παιδί σημαντικά. Ακόμη και η αρνητική προσοχή (δηλαδή η τιμωρία) είναι πιο θεμιτή για κάποια παιδιά απ’ ό,τι η αδιαφορία μας. Ασχοληθείτε με το παιδί όσο περισσότερο μπορείτε, κάντε μαζί του πράγματα που αρέσουν και στους δύο ενισχύστε τις θετικές συμπεριφορές και θα δείτε τη διαφορά.

Επαινέστε την καλή του συμπεριφορά.
Πολλά παιδιά είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στην κριτική. Ένας πολύ καλός τρόπος για να τους δείξετε το λάθος τους, χωρίς να τα πληγώνετε είναι η μέθοδος «έπαινος – κριτική - έπαινος». Για παράδειγμα, πείτε στο παιδί: «Η δασκάλα μου είπε ότι είσαι πολύ καλός στα μαθηματικά. Πρέπει όμως να κάνεις πιο μελετημένα τις ασκήσεις σου. Έχεις βελτιωθεί πολύ όμως». Έτσι, σταδιακά θα καταλάβει ότι μπορεί να κερδίζει το ενδιαφέρον σας με θετικό τρόπο και να εισπράττει τον έπαινο.

Με την συνεργασία της κας Βάσως Μακαρώνη (ψυχολόγος - παιδοψυχολόγος)


Πηγή:

Υπερκινητικός Δάσκαλος

26 Μαρτίου 2013


Η δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου



Έλαβε χώρα στο διάστημα από 25 Απριλίου του 1825 έως 10 Απριλίου του 1826 οπότε και τερματίστηκε με την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου.
 Η πολιορκία διακρίνεται σε δύο φάσεις.
 Η πρώτη από τον Απρίλιο του 1825 μέχρι τον Οκτώβριο του 1825 όταν η πόλη πολιορκήθηκε από τα στρατεύματα του Κιουταχή και 
η δεύτερη από τον Δεκέμβριο του 1825 έως τον Απρίλιο του 1826 όταν η πόλη πολιορκήθηκε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ και του Κιουταχή από κοινού.









Η δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου - ο Διονύσιος Σολωμός






«Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει· Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι’ η μάνα το ζηλεύει. Tα μάτια η πείνα εμαύρισε· στα μάτια η μάνα μνέει· Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει: «Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τί σ’ έχω γω στο χέρι; Oπού συ μούγινες βαρύ κι’ οAγαρηνός το ξέρει.»
Πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου


 Η Πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου διήρκεσε δύο μήνες 

και έληξε με αποτυχία των τουρκικών δυνάμεων να 

κυριεύσουν την πόλη.



Χρονολογία25 Οκτ.-31 Δεκ. 1822
ΤόποςΜεσολόγγι
ΈκβασηΕλληνική νίκη
Μαχόμενα μέρη
Greek Revolution flag.svg Έλληνες επαναστάτεςFlag of the Ottoman Empire (1453-1844).svg Οθωμανική αυτοκρατορία
Αρχηγοί
Αλ. Μαυροκορδάτος,ΜπότσαρηςΚιουταχής
Δυνάμεις
380+7007000+3000



Μετά την καταστροφική μάχη του Πέτα για τους Έλληνες επαναστάτες στις 4 Ιουλίου 1822, ο τουρκικός στρατός κατευθύνονταν από την Ήπειρο προς το Μεσολόγγι με επικεφαλής τον Κιουταχή, χωρίς να συναντήσει αξιόλογη αντίσταση. Στις 25 Οκτωβρίου ο Ομέρ Βρυώνης αφού συναντήθηκε με τις δυνάμεις του Κιουταχή (συνολικά 7.000) έφτασε έξω από το Μεσολόγγι, όπου βρισκόταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο Μάρκος Μπότσαρης και ο Κίτσος Τζαβέλλας αποφασισμένοι να κρατήσουν την πόλη με οποιαδήποτε θυσία. Ο Γιουσούφ πασάς με τον στόλο του συμπλήρωνε τον αποκλεισμό της πόλης από τη θάλασσα. Η πόλη είχε άθλια οχύρωση και ελάχιστους υπερασπιστές·( 380)



Ο Μαυροκορδάτος διεύθυνει την άμυνα στο Μεσολόγγι
(Πίνακας του Πέτερ φον Ες)











Από τις 8 Νοεμβρίου, οκτώ υδραιοσπετσιώτικα πλοία αποβίβασαν στο Μεσολόγγι επτακοσίους Πελοποννησίους με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, τον Ανδρέα Ζαϊμη και τον Κανέλλο Δεληγιάννη και λίγες μέρες αργότερα έφτασαν οπλαρχηγοί της Δυτικής Στερεάς με τους άνδρες τους.


Ο βαρύς χειμώνας ταλαιπωρούσε το τουρκικό στρατόπεδο, τα τρόφιμα και πολεμοφόδιά του άρχισαν να ελαττώνονται . Έτσι ο Ομέρ Βρυώνης αποφάσισε έφοδο λίγο πριν τα ξημερώματα της 25ης Δεκεμβρίου 1822 με την ελπίδα να βρίσκονται οι Έλληνες στις εκκλησίες και όχι στα τείχη.

 Αλλά η φρουρά είχε ειδοποιηθεί.
Ο Μαυροκορδάτος ανακάλεσε ένα τμήμα έτοιμο να φύγει σε αποστολή και διέταξε να μην ανοίξουν οι εκκλησίες. 
Η έφοδος απέτυχε οικτρά. 
Οι Τούρκοι είχαν πεντακόσιους νεκρούς, οι Έλληνες τέσσερις και δύο τραυματίες. 








 

Η λαϊκή μούσα για την πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου
Νάμουν πουλί να πέταγα, να πήγαινα του ψήλου,
ν΄' αγνάντευα τη Ρούμελη, το δόλιο Μεσολόγγι,
πώς πολεμά με την Τουρκιά, με τέσσερους πασάδαις.
πέφτουν η μπόμπες σα βροχή, η μπάλαις σα χαλάζι,
κι' αυτό το λιανοντούφεκο σαν άμμος της θαλάσσης.
κλαίουν μαννούλαις για παιδιά, γυναίκες για τους άνδραις
κλαίει κι' η μαύρη μας η γη πώχασε τη σπορά της

25 Μαρτίου 2013

25η Μαρτίου Ελληνική Επανάσταση του 1821


25η Μαρτίου 1821

Ελληνική Επανάσταση του 1821


Η Ελληνική Επανάσταση ή Επανάσταση του 1821 ήταν η ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με σκοπό την απελευθέρωση του έθνους από τον οθωμανικό ζυγό και τη δημιουργία ανεξάρτητου εθνικού κράτους.

O Παλαιών Πατρών Γερμανός ευλογεί τη σημαία της Επανάστασης



“Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς. Ἡμεῖς, ἂν δὲν εἴμεθα τρελλοί, δὲν ἐκάναμεν τὴν ἐπανάστασιν”
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης


Είμαστε εις το «εμείς»

να πράμα μόνον με παρακίνησε κι εμένα να

 γράψω ότι τούτην την πατρίδα 

την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς και 

πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί

και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι· 

όσοι αγωνιστήκαμεν,

αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ.

Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν

 κι όλοι μαζί και να μην λέγει

ούτε ο δυνατός «εγώ» ούτε ο αδύνατος. 

Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»;

Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει,

 να λέγει «εγώ»·

όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, 

τότε να λένε «εμείς».

Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ».

 Και εις το εξής να μάθομεν γνώση,

αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, 

να ζήσομεν όλοι μαζί.


Γιάννης Μακρυγιάννης

                                                         

































                           Να 'τανε το '21



































20 Μαρτίου 2013

Κεφάλαια 40-41 Εκτιμώ βρίσκω το ποσοστό

Όταν οι δικές μας κακές συνήθειες γίνονται και συνήθειες των παιδιών

Όταν οι δικές μας κακές συνήθειες γίνονται και συνήθειες των παιδιών


Τα παιδιά σου θα γίνουν αυτό που είσαι. Γι΄αυτό να είσαι αυτός που θέλεις να είναι τα παιδιά σου.
Είμαστε ανταγωνιστικοί (και το ίδιο απαιτούμε κι από το παιδί μας)
Πέρα από την ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιού που σαφώς καθορίζει και τις αντιδράσεις του, τα περισσότερα παιδιά που εμφανίζουν τελειομανία και έντονη ανταγωνιστικότητα, μιμούνται συμπεριφορές που έχουν δει. Επιπλέον πολλές φορές οι γονείς υποκινούν τα παιδιά- χωρίς αυτό να είναι αθέμιτο- να κυνηγούν πάντα την επιτυχία. Αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι να διαχωρίζουμε πάντα την προσωπική αξία του παιδιού από τις επιτυχίες του. Πρέπει να δείχνουμε στο παιδί ότι επιβραβεύεται η πραγματική του προσπάθεια και όχι να το αναγνωρίζουμε μόνο όταν είναι πρώτο ή κάνει κάτι καλύτερα από τα άλλα παιδιά. Στην αντίθετη περίπτωση, το παιδί αισθάνεται υποχρεωμένο να κερδίζει για να το αποδεχόμαστε και να το αγαπάμε. Επιπλέον όταν ένα παιδί εμφανίζει τέτοια συμπεριφορά το σίγουρο είναι να συναντήσει προβλήματα στην ομάδα συνομηλίκων του. Πολλές φορές τα πολύ ανταγωνιστικά και απαιτητικά παιδιά απομονώνονται και δεν γίνονται αποδεκτά. Αυτό που πρέπει να μάθουμε στο παιδί, είναι πως στη ζωή δε γίνεται πάντα να νικάμε. Μπορούμε όμως πάντα να προσπαθούμε όσο περισσότερο μπορούμε και να είμαστε ικανοποιημένοι τον εαυτό μας. Επιπλέον, μέσω της δικής μας συμπεριφοράς θα πρέπει να δείχνουμε πως κρίνουμε τους άλλους από την ποιότητάς τους ως άτομα και όχι από τις επιτυχίες τους.
 

Ασκούμε σκληρή (αυτό)κριτική
 
Πόσες φορές δεν έχει τύχει να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να πούμε «δε με χωράει το παντελόνι μου», ή «πόσο χάλια είναι τα μαλλιά μου σήμερα»; Κάνοντας συνέχεια αυτοκριτική για το πως είμαστε τους στέλνουμε το μήνυμα πως η αυτοεκτίμηση βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στην εξωτερική εμφάνιση. Ειδικά τα κορίτσια που επηρεάζονται πολύ από τα λόγια της μαμάς, μπορεί να οδηγηθούν σε απέχθεια για την εικόνα που βλέπουν στον καθρέπτη και να καταλήξουν ενήλικες με χαμηλή αυτοεκτίμηση.
 

Τσακωνόμαστε και φωνάζουμε μπροστά στα παιδιά
 
Βρίζουμε τους οδηγούς ή τσακωνόμαστε στο σπίτι για διάφορους λόγους θεωρώντας ότι τα παιδιά είναι μικρά και δεν καταλαβαίνουν, ότι δεν ακούνε ή ότι δεν δίνουν τόση σημασία σε αυτό που βλέπουν. Αυτές οι αντιλήψεις δεν ισχύουν στην πραγματικότητα. Για ένα παιδί είναι πολύ επώδυνο να γίνεται δέκτης τσακωμών, ανεξάρτητα από την ηλικία του. Η φθορά που μπορεί να προκαλέσουν στην προσωπικότητά του είναι πολύπλευρη και μακροχρόνια, καθώς το συνοδεύουν για μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής του. Παράλληλα, όλη αυτή η συμπεριφορά αποτελεί ένα «κακό» πρότυπο, καθώς περνάει στο παιδί το μήνυμα ότι τα προβλήματα αντιμετωπίζονται με φωνές και αντίδραση και όχι με υγιή διάλογο. Επίσης, η χρήση λεκτικής βίας συνεπάγεται έλλειψη σεβασμού της προσωπικότητας του άλλου. Δυστυχώς, αυτό το πρότυπο μπορεί να επηρεάσει και τις μετέπειτα σχέσεις του παιδιού, όπου θα χρησιμοποιεί αυτούς τους δυσλειτουργικούς τρόπους επίλυσης προβλημάτων που έχει μάθει από την οικογένειά του.
 

Κουτσομπολεύουμε
 
Πίσω από την κακολογία ή τη συκοφαντία υπάρχει η πρόθεση να βλάψουμε κάποιον. Γενικότερα, το να κουτσομπολεύει κανείς τους άλλους με τρόπο κακό, μπορεί να είναι ένα άλλοθι για τη δική του μιζέρια. Ερχόμενοι αντιμέτωποι με τις ατυχίες των άλλων, ουσιαστικά προσπαθούμε να ξεχάσουμε τις δικές μας. Είναι γεγονός ότι κανείς δεν εμπιστεύεται και δεν εκτιμά έναν άνθρωπο που σχολιάζει διαρκώς τη συμπεριφορά των άλλων και, μάλιστα, με ιδιαίτερα κακόβουλο τρόπο. Παράλληλα, όλοι κατά βάθος γνωρίζουμε μέσα μας το ιδιαίτερα δυσάρεστο συναίσθημα που βιώνουμε όταν έχουμε σχολιάσει κακόβουλα ή άδικα έναν γνωστό ή φίλο. Αν τα παιδιά μάθουν να κουτσομπολεύουν από εσάς θα βιώσουν κι αυτά τα τόσα τοξικά συναισθήματα.
 

Δεv συζητάμε
 
Η συζήτηση είναι τέχνη, και δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά μαθαίνουν ότι είναι κακή η συζήτηση. Κι όμως, τις περισσότερες φορές η συζήτηση είναι αυτό που χρειάζεται. Συζήτηση, όχι διάλεξη. Είναι μια εξαιρετικά σημαντική κοινωνική δεξιότητα που θα έπρεπε να ξεκινά απ’ το σπίτι. Ας μάθουμε κι εμείς να κάνουμε συζήτηση με τα παιδιά μας, όχι να τους κάνουμε κήρυγμα.
 
Ελένη Χαδιαράκου


Αναδημοσίευση από: Εκπαιδευτική Φωνή

Κεφάλαιο 10
Ο Μάρκος Μπότσαρης
Στη διάρκεια του 1823 οι συγκρούσεις των Ελλήνων επαναστατών με τον οθωμανικό στρατό γενικεύτηκαν. Στη Στερεά Ελλάδα οι Έλληνες πολιορκήθηκαν από τους Τούρκους στο Μεσολόγγι. Εκεί ξεχώρισε για τη δράση του ο Μάρκος Μπότσαρης.


 Ο Μάρκος Μπότσαρης

Μετά την καταστροφή στη μάχη του Πέτα, στις 4 Ιουλίου του 1822, μέρος των αποδεκατισμένων ελληνικών δυνάμεων κατάφερε να φτάσει στο Μεσολόγγι και βάλθηκε να το οχυρώνει, ώστε να καθυστερήσουν οι Τούρκοι πολιορκώντας το.



Μεσολόγγι 1824













Πολιορκία του Μεσολογγίου (1825-1826), Πίνακας του Π. Ζωγράφου. 1. Τουρκοαιγυπτιακός στόλος, 2. Τουρκοαιγυπτιακά στρατεύματα, 3. Το Μεσολόγγι, 4. Το νησάκι Κλείσοβα, 5. Ελληνικά στρατεύματα, 6. Τουρκικά κανόνια


Η ελληνική επαναστατική Κυβέρνηση, για ν' αντιμετωπίσει την κρίσιμη κατάσταση, διόρισε στρατηγό τον Μάρκο Μπότσαρη, ο οποίος καταγόταν από ονομαστή οικογένεια του Σουλίου. Ο Μπότσαρης, στα τέλη του φθινοπώρου του 1822 ήρθε σ' επαφή με τον Τούρκο πασά Ομέρ Βρυώνη, που πολιορκούσε το Μεσολόγγι και άρχισε διαπραγματεύσεις μαζί του για την παράδοση της πόλης. Κέρδισε έτσι χρόνο, αναγκάζοντας τα οθωμανικά στρατεύματα όταν ήρθε ο χειμώνας να αποχωρήσουν προσωρινά.

Ομέρ Βρυώνης



Το καλοκαίρι του 1823 ο Σουλτάνος έστειλε στη Στερεά Ελλάδα τον Μουσταφά Πασά με πολυάριθμο στρατό και στόχο την άλωση του Μεσολογγίου. Οι τουρκικές δυνάμεις στρατοπέδευσαν στη θέση Κεφαλόβρυσο, κοντά στο Καρπενήσι


Την ίδια στιγμή οι Έλληνες οπλαρχηγοί ήταν διχασμένοι μεταξύ τους για την αρχιστρατηγία.


Μπροστά στον κίνδυνο που τους απειλούσε, ο Μπότσαρης κάλεσε τους οπλαρχηγούς να συμφιλιωθούν και ενωμένοι ν' απωθήσουν τους Τούρκους. 



Δίνοντας ο ίδιος το παράδειγμα, έσκισε το δίπλωμα της στρατηγίας του και τη νύχτα στις 8 Αυγούστου του 1823 έκανε αιφνιδιαστική επίθεση (γιουρούσι) στο οθωμανικό στρατόπεδο με λιγοστούς Σουλιώτες και γυμνές σπάθες.



 Ο Μπότσαρης επιτίθεται στο στρατόπεδο των Τούρκων, λεπτομέρεια, Αίθουσα των Τροπαίων, Βουλή των Ελλήνων



 Κατά τη διάρκεια όμως της επίθεσης ο Μπότσαρης έπεσε νεκρός από ένα εχθρικό βόλι και μεταφέρθηκε από παλικάρια του στο Μεσολόγγι, όπου και τάφηκε με τιμές. Στη μάχη αυτή οι Σουλιώτες εξόντωσαν εκατοντάδες Οθωμανούς στρατιώτες και κέρδισαν πολλά λάφυρα, επιβεβαιώνοντας τη φήμη τους ως γενναίων και αδάμαστων πολεμιστών.
Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη, λιθογραφία του Πέτερ φον Ες



     
  Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη, πίνακας του λαικού ζωγράφου Θεόφιλου

Η μάχη στο Κεφαλόβρυσο θεωρείται ως το σημαντικότερο πολεμικό γεγονός στη διάρκεια του 1823 στην περιοχή της Στερεάς Ελλάδας. Ωστόσο, ένας από τους γενναιότερους και τιμιότερους αγωνιστές της Επανάστασης, ο Μάρκος Μπότσαρης, είχε θυσιαστεί στον αγώνα για την ελευθερία.



Ο θάνατος του Μάρκου Μπότσαρη

Ο ηρωισμός και η ανιδιοτέλεια του Μάρκου 
Μπόταρη συγκίνησαν πολλούς Φιλέλληνες.
 Ο αμερικανός ποιητής Fitz-Greene Halleck 
για να τον τιμήσει έγραψε στα αγγλικά το 
ποίημα με τίτλο «Marco Bozzaris», 
ενώ ανάλογο ποίημα του αφιέρωσε και ο 
Ελβετός ποιητής Just Olivier. Επίσης, 
ο Επτανήσιος μουσικοσυνθέτης 
Παύλος Καρρέρ έγραψε το 1858
την όπερα «Μάρκος Μπότσαρης».